Tüberküloz tedavisi için yeni bir deneysel antibiyotiğin, şu an kullanılmakta olan standart izoniazid tedavisinden daha etkili olduğu kanıtlandı. Fareler üzerinde yapılan çalışmalarda yeni ilacın, direnç geliştirme konusunda daha düşük eğilim gösterdiği ve Mycobacterium tuberculosis bakterilerinin uzun süre kaldığı dokulara nüfuz ederek onları daha etkili bir şekilde öldürdüğü saptandı. Araştırma 11 Şubat’ta, Amerikan Mikrobiyoloji Derneği'nin Antimicrobial Agents and Chemotherapy dergisinde yayınlandı.

Colorado State Üniversitesi Mikrobiyoloji, İmmünoloji ve Patoloji anabilim dalından Gregory T. Robertson ilaç geliştirme programlarının amacını, genellikle en az altı ay ve bazen bir yıldan uzun süren tüberküloz vakalarında tedaviyi kısaltacak ve basitleştirecek evrensel tedavi rejimleri geliştirmek olarak açıklıyor.

AN12855 olarak adlandırılan yeni ilacın, izoniazid ile kıyaslandığında bazı avantajları var. Izoniazid, problem yaratan patojeni öldürmek için bir Mycobacterial enzim olan KatG tarafından aktive edilmeli; ancak bu durum beraberinde bazı problemleri getiriyor. Bazı Mycobacterium tuberculosis’lerde, KatG enzimi işlevsel değil. Bu durum Mycobacterium tuberculosis’i daha az patojenik yapmıyor; ancak ilacın çalışmasını önlüyor.

İzoniazid'in seçim baskısı altında, işlevsel olmayan KatG'li (ilacı aktive etmeyen) tüberküloz bakterileri ürüyor. Bu şartlar altında, ilaç direnci gelişebiliyor.

İnsanlarda tüberkülozun en belirgin özelliği “heterojen akciğer hastalığı”nın varlığı olarak biliniyor. İstilacı bakteriler granülom adı verilen küçük kist benzeri cisimler içinde hapsediliyor, böylece ilacın patojene ulaşması engelleniyor. Yeni ilaçların klinik değerlendirmesinde kullanılan birçok tüberkülozlu fare modeli, bu ileri akciğer patolojisini üretemiyor. Bu nedenle, insan tüberkülozunun tipik akciğer hastalığı varlığında, ilaçların nasıl davranabileceği konusunda pek fikir veremiyorlar.

Araştırmacılar çalışmalarında izoniazid ve AN12855'i karşılaştırmak için M. tuberculosis içeren granülomları geliştiren tüberkülozlu bir fare modeli kullandılar. Dr. Robertson, “İlaçların, yüksek derecede hastalıklı dokularda patojeni öldürme yeteneklerine göre çarpıcı şekilde değiştiğini keşfettik. AN12855’in ‘kayda değer ilaç direnci seçmeden’ daha etkili olduğunu kanıtladık.” dedi.

AN12855’in etkinliği şaşırtıcı değil; çünkü M. tuberculosis’in en yüksek miktarlarda bulunduğu granülomlara girme ve orada kalma konusunda üstün. Bu üstünlüğün insanlarda tüberküloz hastalığının tedavisinde iyileşmelere dönüşüp dönüşmeyeceği gelecekteki çalışmaların konusu olacak gibi görünüyor.

Dr. Robertson, “Tüberkülozla mücadelede önemli ilerlemeler yaşanmasına rağmen, halen dünya çapında en yüksek bulaşıcı hastalık kaynaklı ölüm nedeni olmaya devam ediyor.” diye belirtti. Dünya Sağlık Örgütü'ne göre, 2017’de 10 milyon insan tüberküloz hastalığına yakalandı ve 1,6 milyonu bu hastalıktan öldü.

Kaynak: www.sciencedaily.com