Nadiren görülen kalıtsal bir amiyotrofik lateral skleroz formu için geliştirilen bir ilaç, faz 1 / faz 2 klinik çalışmalarda umut verici olduğunu gösterdi.

Tofersen olarak bilinen deneysel ilacın, SOD1 genindeki mutasyonların neden olduğu amiyotrofik lateral skleroz (ALS) görülen kişilerde hastalığa neden olan protein seviyelerini düşürdüğü kanıtlandı.

New England Journal of Medicine dergisinde yayınlanan çalışmanın sonuçlarına göre, tofersen'ın güvenliğini ve etkinliğini değerlendirmek için faz 3 klinik çalışma başlatıldı.

St. Louis'deki Washington Üniversitesi'nde nöroloji profesörü ve Tıp Fakültesi ALS Merkezi’nin yöneticisi olan araştırmacı Timothy M. Miller, “ALS baş etmesi çok zor ve tedavi edilemeyen bir hastalıktır. Bu araştırma ilacı ALS'li kişilerin sadece küçük bir yüzdesini hedeflerken, aynı yaklaşım - hastalığın kökündeki spesifik proteinlerin üretimini engelleme - hastalığın diğer formlarına sahip insanlara da yardımcı olabilir.” açıklamasında bulundu ve ekledi: “Bu çalışma, tofersen'ın daha fazla araştırmayı gerektiren güvenlik kanıtlarını gösterdiğini ve kullandığımız dozun klinik hastalık belirteçlerini düşürdüğünü gösterdi. Çalışma, hastalığı tedavi etmede etkinliği değerlendirmek için tasarlanmamış olmasına rağmen, ALS'nin klinik ilerlemesini yavaşlattığına dair bazı işaretler bulunuyor. Sonuçlar tam olarak umduğumuz gibi çıktı ve şu anda faz 3 denemesi devam ediyor.”

ALS yürüme, yemek yeme ve nefes almayı kontrol eden sinir hücrelerini öldürüyor ve tanı konduktan sonra yalnızca kısıtlı sayıda insan beş yıldan fazla hayatta kalıyor. Mevcut tedaviler hastalığın hızını yavaşlatmada biraz etkili oluyor.

ALS vakalarının yaklaşık %10'u kalıtsal ve bunların beşte birine SOD1'deki mutasyonlar neden oluyor. Bu tür mutasyonlar, SOD1 proteininin aşırı aktif olmasına neden oluyor. Bu nedenle protein seviyelerini azaltmak, bu spesifik mutasyonlardan birine sahip ALS hastalarına yardımcı olabilir.

Tofersen, protein oluşturmak için genetik talimatlara müdahale eden DNA bazlı bir molekül olan antisens oligonükleotiddir. Molekül, SOD1 proteininin üretimini engellemek için tasarlanmıştır. SOD1 mutasyonları olan farelerde ve sıçanlarda yürütülen geçmiş çalışmalarda, hayvanların yaşam süresi uzadı ve oligonükleotid ile tedavi edildiğinde daha az nöromüsküler hasar belirtisi gösterdiler.

Oligonükleotidin güvenliğini ve insanlarda biyolojik olarak aktif olup olmadığını değerlendirmek için, araştırmayı destekleyen ilaç şirketi Biogen Inc. ve diğer paydaşlar faz 1 / faz 2 klinik denemeler için SOD1 ALS'li 50 kişi üzerinde çalıştı.

Katılımcılar, deneysel ilacı veya omuriliklerini çevreleyen sıvıya enjekte edilen bir plasebo almak üzere rastgele seçildi. Tofersen verilmek üzere seçilen her üç katılımcıya karşılık plasebo verilmek üzere bir kişi seçildi. Her katılımcıya 12 haftalık bir süre içinde 5 doz verildi. Katılımcılar 4 gruba ayrıldı ve doz başına 20 mg, 40 mg, 60 mg veya 100 mg ilaç verildi.

Araştırmacılar ilacın genellikle iyi tolere edildiğini buldular. İşlem sırasında ve enjeksiyon bölgesinde hissedilen (baş ağrısı gibi) yan etkilerin çoğu, omurilik yoluyla uygulanan ilaca bağlandı. Tofersen alan beş hastada ve plasebo alan iki hastada ciddi yan etkiler görüldü ve bu grup içinde tofersen alanlardan ikisi ile plasebo alanlardan birisi hayatını kaybetti.

Çalışma, ilacın beyin ve omuriliği çevreleyen beyin omurilik sıvısındaki SOD1 protein düzeylerini düşürdüğüne dair kanıt sağladı. Protein konsantrasyonları düşük doz grubunda ortalama %2 ve yüksek doz grubunda % 33 azalma gösterdi.

SOD1 ALS ile ilgili edinilen bilgiler, ALS’nin diğer formlarıyla baş etmek için başka araştırmalar ve deneylerin önünü açmış olacak.

Kaynak: www.futurity.org