MIT'deki araştırmacılar, otomatik olarak güçlendirici dozlar sağlayabilen bir mikropartikül aşı oluşturdular. İçi boş mikropartiküller, kapaklı bir kahve fincanına benziyor ve PLGA olarak da bilinen poli(laktik-ko-glikolik asit) kullanılarak yapılıyor. Polimer zamanla vücutta parçalanarak içi boş parçacıkların içeriğini serbest bırakıyor. Araştırmacılar, polimerin bileşimini ve ona bağlı kimyasal grupları değiştirerek, serbest bırakma süresini ayarlayabiliyor ve farklı zamanlarda salınan çeşitli parçacıklar sunmalarına olanak tanıyor.

Teknoloji, birden fazla durumda bir kliniğe gitmeye gerek kalmadan uzun vadeli bağışıklık sağlamaya yardımcı olabilir ve COVID-19 salgını sırasında başlatılanlar gibi büyük ölçekli aşı kampanyalarının lojistiğine yardımcı olabilir.

Aşılar, halk sağlığı girişimlerinin temel taşıdır ve birçok ciddi hastalığın en kötü etkilerinden kaçınmamıza ve hatta çiçek hastalığı gibi belirli hastalıkları ortadan kaldırmamıza yardımcı olmuştur. COVID-19 pandemisi sırasında aşılar, SARS-CoV-2 virüsünün en kötü etkilerinden bizi korudu. Bununla birlikte, takip eden takviyelerle birlikte birden fazla doz aşı alma ihtiyacı, lojistik açısından oldukça zor. İkinci dozlar için kaçırılan randevular her zaman bir olasılıktır ve sadece tek dozluk bir sistem kullanmak daha kolay (ve muhtemelen daha ucuz) olacaktır.

Bu teknoloji, aşı alıcısının dokusunda zaman içinde ek dozların kullanıma sunulmasıyla bunu başarmayı amaçlıyor. Yeni teknolojiyi yaratan önde gelen araştırmacılardan biri olan Ana Jaklenec, “Bu, rekombinant protein bazlı aşılar, DNA bazlı aşılar, hatta RNA bazlı aşılar dahil olmak üzere her türlü aşıya geniş çapta uygulanabilen bir platformdur.” dedi.

Parçacıkları oluştururken araştırmacılar, polimer karışımından "kap" şeklini oluşturmak için silikon kalıplar kullanıyor ve ardından içi boş yapıları aşı ile dolduruyor. Daha sonra bir polimer “kapak” uygulayıp partikülleri hafifçe ısıtarak, ardından kapağı ve kabı kaynaştırarak aşıyı içeride kapatıyorlar. Araştırmacılar, biraz farklı kimyasal özelliklere sahip polimerler kullanarak parçacıkların salım profilini değiştirebilirler. Araştırmaya katılan diğer bir araştırmacı Morteza Sarmadi ise, “Parçacık belirli bir uygulama için altı ay sonra serbest bırakılmasını istiyorsanız ilgili polimeri, iki gün sonra serbest kalmasını istiyorsak başka bir polimer kullanıyoruz. Geniş bir uygulama yelpazesi bu gözlemden yararlanabilir.” diyerek sistemi açıkladı.

Kaynak: https://www.medgadget.com/