Doğu Finlandiya Üniversitesi'ndeki bilim insanları, hücre zarlarını kullanırken nanoparçacıkların kaplamasını iyileştirmelerini sağlayan bir teknik geliştirdiler. Hücre zarları, sentetik nanopartiküller için bir kaplama olarak, bağışıklık sisteminden koruma, uzun dolaşım süreleri ve gelişmiş tümör birikimi dahil olmak üzere birçok fayda sunar. Bununla birlikte, nanopartiküllerin hücre zarları ile kaplanmasına yönelik mevcut yaklaşımlar, genellikle eksik bir kaplama ile sonuçlanır.

Bu araştırmacılar, üretim sırasında bazı ek fosfolipidlerin eklenmesini içeren basit bir tekniğin, kaplamanın membran akışkanlığını artırmak için yeterli olduğunu, bunun nanoparçacık üzerinde daha kolay kaynaşmasını ve yayılmasını sağladığını fark ettiler. Bu, bir hayvan modelinde artan tümör birikimine çevrildi.

Nanopartiküller, gelişmiş ilaç dağıtım tekniklerinin ön saflarında yer almaktadır. Bu küçük nesneler, bir hedef bölgeye ulaşmak için damar sistemimizi sıkıştırabilir ve birçok araştırmacı için tümörler, nanoparçacık terapötikleri için özellikle heyecan verici bir hedeftir. Bununla birlikte, hedeflerine güvenli bir şekilde ulaşmak ve terapötik bir etki yaratmak için nanopartiküllerin bağışıklık sistemini geçmeleri gerekir. Bu kolay bir hedef değil, çünkü bağışıklık sistemimiz vücudumuzdaki yabancı cisimleri tanımaya ve yok etmeye oldukça yatkın, bu nedenle araştırmacılar bu tür parçacıkları koruyabilecek teknikleri sürekli olarak geliştirmeye çalışıyorlar.

Bir yaklaşım, bir hücre numunesi almayı, onları parçalamayı ve nanoparçacıkları kaplamak için zarlarını kullanmayı içeriyor. Görünüşte, bağışıklık sistemi, kaplanmış parçacıkların sadece küçük hücreler olduğunu düşünüp kandırılabileceğinden, bu çok mantıklı. Bununla birlikte, gerçekte, araştırmacılar parçacıkların yalnızca %6'sının tam bir kaplama aldığını ve diğerlerinin yalnızca yamalı bir kaplama elde ettiğini hesaplayarak, zarın sağladığı korumayı sınırlayan bu kaplama işlemi isabetli veya başarısızdır.

Bu araştırmacılar, hücre zarının temel yapı taşları olan ek fosfolipidleri, nanoparçacık kaplama prosedürü sırasında, zar akışkanlığını artırarak yamalı kaplamayı iyileştirmek amacıyla dahil etmeyi düşündüler. Ekip, bunun partikül yüzeyindeki zarın çeşitli yamalarının daha etkili bir şekilde kaynaşmasına izin verdiğini ve partikül kapsamını önemli ölçüde iyileştirdiğini buldu.

Araştırmaya katılan Vesa-Pekka Lehto, “Mezogözenekli silika, altın ve poli(laktik-ko-glikolik asit) (PLGA) gibi çeşitli çekirdek nanoparçacıkları kullanarak bu hibrit kaplama yönteminin evrenselliğini doğruladık. Kaplama mekanizmasının derinlemesine anlaşılmasıyla, bulgumuz, gelişmiş tümör hedefleme için daha iyi biyomimetik nanovektör tasarımında yeni bir çağ başlatıyor.” dedi.

Kaynak: https://www.medgadget.com/