Rice Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, biyomürekkep olarak kendiliğinden oluşan peptidleri kullanan bir biyobaskı yöntemi geliştirdiler. Teknik, bir uçta hidrofobik ve diğer uçta hidrofilik olan "çok alanlı peptitlerin" kullanılmasını içeriyor. Peptitler suyla karşılaştıklarında, lifler oluşturmak üzere bir araya yığılan hidrofobik sandviç yapılar oluşturmak için birbirlerinin üzerine dönüyorlar ve baskılı hidrojelin temel yapısını oluşturuyorlar. Bu kendi kendine montaj, basılı malzemenin hızla bir yapı oluşturmasına yardımcı oluyor ve deformasyondan sonra da yeniden şekilleniyor. Peptidleri implante yapılarda kullanım için son derece uygun kılan şey, vücutta güvenli kullanım geçmişleri, sinir rejenerasyonu ve yara iyileştirme uygulamaları dahil olmak üzere terapötik kayıtlarıdır.

Bioprinting, bir 3D yazıcı kullanarak yeni dokular ve organlar yaratmanın bir yolu olarak gelişiyor. Donör organ ve doku kıtlığı nedeniyle, bu tür teknolojiler, nakil için uzun bekleme listelerinde kalan hastalarda can simidi olabilir. Birisinin yeni bir organı sipariş üzerine hazır hale getirebilmesi için daha gidecek çok yolumuz olsa da, çeşitli biyomalzemelerin basılma, karmaşık şekiller oluşturma, hücreleri destekleme ve entegre olma yetenekleri açısından test edilmesiyle teknolojinin evrimi önemlidir.

Bu son gelişme, kendi kendine birleşen peptitlerin bir biyomürekkep olarak kullanılmasını içeriyor. Çalışmaya katılan bir araştırmacı Adam Farsheed, “İnsan vücudunda proteinleri meydana getiren doğal olarak oluşan 20 amino asit vardır. Amino asitler, Lego blokları gibi daha büyük zincirler halinde birbirine bağlanabilir. Amino asit zincirleri 50 amino asitten uzun olduğunda protein, 50 amino asitten kısa olduğunda peptit olarak adlandırılır. Bu çalışmada, 3 boyutlu baskı mürekkeplerimizde temel malzememiz olarak peptitler kullandık.” dedi.

Peptitler hidrofobik ve hidrofilik bir uç içerir, yani birbirlerinin üzerine dönüyorlar ve basılı hidrojel yapısı içinde uzun lifleri oluşturan yığınlar oluşturuyorlar. Bununla birlikte, onları biyobaskı için son derece uygun kılan bu yararlı jelleşme davranışının yanı sıra, peptitler ayrıca kanser tedavisi, sinir rejenerasyonu ve yara iyileşmesi de dahil olmak üzere kendi başlarına terapötik potansiyele sahiptir, bu da onları implante edilebilir bir temel malzeme olarak oldukça uygun hale getirir.

Farsheed, “Çok alanlı peptidlerin vücuda güvenli bir şekilde implante edilebileceğini biliyoruz. Ama bu projede yapmak istediğim şey, farklı bir yöne gitmek ve bu peptitlerin harika bir 3D baskı mürekkebi olduğunu göstermekti. Malzememiz çok yumuşak olduğu için mantığa aykırı olabilir, ancak çok alanlı peptitlerimizin kendi kendine bir araya gelme biçimleri nedeniyle ideal bir mürekkep adayı olduklarını fark ettim. Diş macununun bir tüpten dışarı itildiğinde güzel bir lif oluşturmasına benzer şekilde, malzememiz deforme olduktan sonra yeniden birleşebilir.” dedi.

Kaynak: https://www.medgadget.com/