Sosyal Bağlantıları Olan Yaşlı Yetişkinler Pandemiden Daha Fazla Etkilendi

UCL (University College London) araştırmacıları tarafından yapılan yeni bir araştırmaya göre, sosyal olarak bağlantılı yaşlıların yaşam kaliteleri ve yaşam tatminleri daha keskin bir düşüş yaşadı ve pandemi sırasında yalnızlık oranları daha izole olanlara göre daha büyük bir artış gösterdi. Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda (PNAS) yayınlanan çalışma, 2018 ile 2020 sonu arasında İngiltere'de 4.636 kişiden (ortalama yaş 67) alınan anket yanıtlarına baktı.

UCL Davranış Bilimi ve Sağlık Bölümü'nden ortak yazar Profesör Andrew Steptoe şunları söyledi: “Zaten sosyal olarak izole edilmiş olan yaşlı insanların, salgının aksaklıklarına ve kısıtlamalarına karşı özellikle savunmasız olması beklenebilir. Aslında bizim çalışmamız bunun tersini öne sürüyor; izole olmuş yaşlı insanlar, belki de sosyal bağlantılar açısından kaybedecekleri daha az şey olduğu için pandemi kısıtlamalarının olumsuz yönlerinden bir şekilde korunuyordu.”

Araştırmacılar, İngiltere'de ulusal temsili bir nüfus araştırması olan İngiliz Boylamsal Yaşlanma Çalışması'ndan elde edilen verileri analiz etti. Katılımcılarla 2018-19'da ve 2020'de Haziran/Temmuz ve Kasım/Aralık olmak üzere iki kez röportaj yapıldı. Katılımcıların üçte birinden biraz azı (%29), arkadaşları ve aileleriyle temas sıklığına, bir partnerle yaşayıp yaşamadıklarına ve kulüplere, organizasyonlara veya topluluklara katılıp katılmadıklarına bağlı olarak sosyal olarak izole olarak sınıflandırıldı.

Pandemiden önce, sosyal olarak izole olan bu yaşlı yetişkinlerin yaşam kalitesi ve yaşam tatmini daha kötüydü ve daha fazla yalnızlık çekiyorlardı, ancak 2020'de bu alanlardaki düşüş, sosyal olarak daha fazla bağlantıya sahip akranlarına göre daha azdı. Yaşam memnuniyeti yaklaşık yarısı kadar azaldı, bu da izole edilmiş yaşlı yetişkinlerin pandemi sırasında sosyal olarak daha aktif yetişkinlerle benzer yaşam doyumuna sahip olmasına sebep oldu.

UCL Davranış Bilimi ve Sağlık Departmanı'nda kıdemli araştırmacı olan baş yazar Claryn Kung şunları söyledi: “Sosyal bağları kuvvetli olan yaşlı erkek ve kadınların, alışılmış rutinleri ve ritimlerinde daha büyük bir bozulma yaşamaları muhtemeldir. Bunun tersine, daha izole bireyler, daha da fazla izole olmuş olabilir. Bu kişiler, günlük yaşamlarında nispeten daha az değişiklik yaşadılar; olağan rutinleri ve düzenlemeleri muhtemelen pandemi sırasında kısıtlamalar nedeniyle aksamalara daha az eğilimliydi. Bulgularımız, izole edilmiş yaşlı yetişkinlere bakım ihtiyacını vurguluyor, ancak aynı zamanda kriz zamanlarında sosyal aktivitedeki büyük aksaklıkların etkisine karşı da dikkatli olunması gerektiğini vurguluyor.”