Lenfödem genellikle meme kanserinden kurtulanlarda görülür çünkü cerrahi prosedürler sırasında lenf nodu hasarı veya çıkarılması için yüksek risk altındadırlar. Mevcut tedavi teknikleri de pahalı ve elverişsizdir.

AIP Publishing tarafından hazırlanan Biomicrofluidics'te, University of Waterloo'nun Mikroakışkan Laboratuvarı ve DIESEL Biyomekanik Laboratuvarı, Breast Rehab ve Myant, Inc.'den araştırmacılar, tedavi maliyetini, ağırlığı ve güç tüketimini azaltan bir mikroakışkan çip ile kontrol edilen yumuşak bir robotik kılıf geliştirdiler. Prototip, önceki cihazlardan daha taşınabilir ve altta yatan mekanizmalar, protez gibi diğer tedavilere kadar uzanabilir.

Mikroakışkan çip, her biri bir tür boru hattı görevi gören 16 kanala sahip. Farklı çaplardaki boru hatlarının farklı akış hızları oluşturması gibi, kanalların her birinin farklı bir direnci mevcut. Farklı dirençler, her kanaldan geçen akış arasında bir zaman gecikmesi oluşturarak manşondaki balonların sırayla şişmesini ve sıvıyı koldan yukarı doğru itmesini sağlıyor.

Tasarım, sekiz büyük, enerji tüketen valfin yerini alan yalnızca iki minyatür valf gerektiriyor. Sonuç olarak, maliyet binlerce dolardan düşürülmüş oldu. Bir duvar prizi gerektiren önceki teknolojinin aksine, iPhone 13'ten daha hafif bir kontrol kutusunda 3,7 voltluk bir lityum iyon pil kullanarak çalışıyor. Ekip, manşon prototipi ile kol arasına bir sensör yerleştirerek, sıvı akışını teşvik etmek için manşon basıncını ölçtü ve optimize etti.

Araştırmacılar şu anda hasta testi için işe alıma başladılar. Ayrıca alt bacak amputeleri için protezlere mikroakışkan çipler de dahil edilebilir.

Kaynak: www.sciencedaily.com