MIT'deki araştırmacılar, farklı kanser türleri arasında ayrım yapabilen ve hatta metastaz olup olmadığını vurgulayabilen bir idrar testi geliştirdiler. Test, bir tümörle karşılaşmadan önce hastalara kanlarında dolaşabilen nanopartiküllerin uygulanmasını içeriyor. Tümör tarafından aşırı eksprese edilen enzimler daha sonra partikül yüzeyindeki bir bağlayıcıyı parçalayarak kana bir DNA barkodu salabiliyor. Bu DNA şeritleri idrarla atılıyor ve eğer hasta araştırmacılar tarafından tasarlanan bir kağıt şeride idrar örneği koyarsa, CRISPR/Cas sistemi, kağıt üzerinde koyu renkli bir şerit olarak görünen varlığını vurgulamak için sinyali yükseltebiliyor. Sistemde metastazlar için belirteçler varsa, bunları da vurgulayabiliyor.

Şu anda, araştırmacılar, kanseri sağlıklı dokudan ayırt eden belirteçler bulmada ve ayrıca bu belirteçlerin varlığını kolayca ortaya çıkarabilecek teşhis testleri geliştirmede daha iyi hale geliyorlar. Bu son teknoloji, aynı zamanda, gelişmiş teşhis tekniklerine ve ekipmanına erişimin gelişigüzel olduğu, düşük kaynaklı veya uzak bölgelerde yaşayanlara yardımcı olmak için tasarlandı. Yeni test teknolojisinin baş geliştiricilerinden biri olan Sangeeta Bhatia, “Bu teşhisi kağıda dökmek, teşhisi demokratikleştirme ve bakım noktasında hızlı yanıt verebilecek ucuz teknolojiler yaratma hedefimizin bir parçasıdır.” dedi.

Tümörler genellikle belirli işlevleri yerine getirmelerini sağlayan enzimleri ifade eder. Örneğin, tümörler, yakın çevrelerindeki hücre dışı matrisi çözmelerine yardımcı olan proteazları eksprese edebilir ve bu da onların yakındaki dokuları daha kolay istila etmelerine olanak tanır. Bu araştırmacılar, bu enzimleri yeni teşhis sistemlerinin kalbine yerleştirdiler. Çalışmaya katılan başka bir araştırmacı olan Liangliang Hao, “Buradaki amacımız hastalık imzaları oluşturmak ve bu barkodlu panelleri yalnızca bir hastalığı okumakla kalmayıp aynı zamanda bir hastalığı sınıflandırmak veya farklı kanser türlerini ayırt etmek için kullanıp kullanamayacağımızı görmek.” dedi.

Teknoloji, idrar testinden önce hastalara nanopartiküllerin uygulanmasına dayanıyor. Yalnızca hedef kanserde bulunan belirli bir proteaz tarafından kesilebilen bir kimyasal bağlayıcı, bir DNA fragmanını nanopartikül ile birleştiriyor. Nanoparçacık bir tümör ve ilişkili proteaz ile karşılaşırsa, bağlayıcı kesiliyor ve DNA fragmanları idrarla atılmadan önce kanda serbestçe dolaşabiliyor. Üzerine idrar örneğinin yerleştirildiği bir kağıt şerit, bu DNA sinyalini CRISPR/Cas sayesinde vererek, varlığını karanlık bir şerit olarak ortaya çıkarıyor.

Kaynak: https://www.medgadget.com/