Kanada'daki Waterloo Üniversitesi'nde araştırmacılar, alt ekstremite protezinin soketindeki basıncı ayarlayan mikroakışkan tabanlı bir pnömatik sistem geliştirdiler. Amaç, ideal basıncı elde etmek ve protezin oturmasını, şişlik nedeniyle kalan uzuv boyutundaki değişiklikleri telafi edecek şekilde ayarlamaktır. Mevcut alt ekstremite protezleri, kullanıcıların protez cihazlarının uyumunu ayarlamak için silikon ve kumaş astarları manuel olarak değiştirmelerini gerektirir. Bu, özellikle rezidüel uzuvlarında sürtünme ve ülserasyona yol açan sınırlı hissi olan diyabetli hastalarda optimal değildir. Bu yeni cihaz, protezin uyumunu hassas bir şekilde kontrol edebilen ve tahrişi azaltmaya yardımcı olan minyatür pnömatik aktüatörler içeriyor.

Diyabet, bacak amputasyonunun önde gelen nedenidir ve bu hastalar, kalan uzuvlarını yönetmeye gelince ek bir komplikasyona sahiptir. Diyabet ayrıca kalan uzuvda duyu kaybıyla da sonuçlanabilir ve bu da protezin bir soruna neden olup olmadığının anlaşılmasını zorlaştırır. Bir uzuv gün boyunca şişerse, kalan uzuv ile protez arasındaki arayüz sorunlu hale gelebilir, ancak diyabetik nöropatisi olan hastalar sürtünmenin meydana geldiğinin farkında olmayabilirler. Bu, sonunda ülser gibi ciddi sorunlara yol açabiliyor.

Alt ekstremitede şişlik tahmin edilemez olabilir ve mevcut protez kullanıcıları, uyumu gerektiği gibi ayarlamak için silikon ve kumaş astarlarını manuel olarak değiştirir. Bu sorun, University of Waterloo araştırmacılarını, kalan uzvun maruz kaldığı basıncı otomatik olarak ayarlayabilen yeni bir sistem geliştirmeye sevk etti.

Sistem, mikroakışkan bir cihaz tarafından kontrol edilen minyatür yumuşak robotik aktüatörlerden oluşuyor. Mikroakışkan bileşen, her biri bir aktüatörü kontrol eden 10 adet entegre pnömatik valf içeriyor. Aktüatörler, protezin soketini hizalayıp gerektiğinde basıncın ayarlanmasına yardımcı oluyor. Araştırmaya katılan Carolyn Ren, “Yeni tip bir protez soket oluşturmak yerine, tipik silikon/kumaş uzuv astarı, ara yüz katmanı olarak entegre yumuşak akışkan aktüatörleri olan tek bir astar katmanı ile değiştiriliyor. Bu aktüatörler, ağrıyı azaltmak ve basınç ülserlerini önlemek için kalan uzvun anatomisine dayalı olarak değişen basınçlara şişirilecek şekilde tasarlandı.” dedi.

Kanadalı ekip, gelecekte, basıncı, fibula başı gibi, artık uzvun özellikle basınca duyarlı olan alanlarından, basıncı daha iyi kaldırabilecek diğer alanlara yeniden dağıtacak şekilde sistemi iyileştirmeyi umuyor.

Kaynak: https://www.medgadget.com/