Oregon Eyalet Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, dış hamileliği tedavi etmeyi amaçlayan bir ilaç dağıtım sistemi geliştirdiler. Genellikle fallop tüplerinde meydana gelen dış gebelikler yaşayamaz ve ilk trimesterde anne ölümünün önde gelen nedenidir. Metotreksat adı verilen bir ilaç hamileliği sonlandırmak için uygulanabiliyor ancak gerekli konsantrasyonlarda ciddi yan etkilere neden olabiliyor. Bu araştırmacılar, plasenta hücrelerinde yüksek konsantrasyonlarda bulunan bir tripeptit olan glutatyona yanıt vererek ilaç yükünü ihtiyaç duyulan yere yakın bir yerde serbest bırakabilen metotreksat için bir nanopartikül dağıtım aracı tasarladılar. Teknoloji, ektopik hamileliği tedavi etmek için önemli ölçüde daha düşük metotreksat dozlarının kullanılabileceği ve yan etki olasılığının azaltılabileceği anlamına geliyor.

Bu son çalışmanın arkasındaki araştırmacılar, dünya çapındaki gebeliklerin %1 ila %2'sinin ektopik olduğunu bildiriyor. Bu gebelikler neredeyse her zaman fallop tüplerine yerleşirler ve burada ciddi hasara neden olarak kanamaya neden olabilirler ve ilk üç aylık dönemde anne ölümünün önde gelen nedenidirler. Metotreksat ektopik hamileliği tedavi etmek için kullanılabilir ve embriyonik hücrelerin bölünme yeteneğini engelleyerek çalışır.

Ancak gerekli dozlarda ilaç böbrek hasarı, bulantı, kusma, ishal ve akciğer hastalığı gibi ciddi yan etkilere neden olabilir. Üstelik metotreksat, büyük ölçüde ilacın hedef bölgeye ulaşmaması nedeniyle vakaların yaklaşık %10'unda ektopik gebeliği başarılı bir şekilde tedavi edememektedir. Bu sorunlar, araştırmacıları metotreksatı dağıtmak için daha hedefe yönelik bir yol geliştirmeye yöneltti; bu da hedef dokuda konsantrasyonun artması ve başka yerlerdeki maruziyetin azalması anlamına geliyor.

Araştırmaya katılan araştırmacı Olena Taratula, “Vücudun belirli yerlerini hedef alabilecek ilaçlar geliştirmek, biyotıbbın en büyük zorluklarından biri olmaya devam ediyor. Metotreksat da dahil olmak üzere günümüzde reçete edilen ilaçların çoğunun yalnızca belirli doku veya hücreler üzerinde etki etme imkanı yoktur. İlaçlar sağlıklı hücreleri etkilediğinde, hastanın yaşam kalitesini büyük ölçüde azaltabilir; kemoterapinin saç, bağırsak zarının kaybı, ülser oluşumu, mide bulantısı vb. gibi ciddi etkilerini düşünün.” dedi.

Çözümleri, lipozomlar gibi keseciklerin sentetik versiyonları olan polimerozomların kullanılmasını içeriyor. Polimerozomlar lipitlerden ziyade polimerlerden yapılıyor. Ancak bu nanopartiküller, ilaç yükünü tam olarak ihtiyaç duyulan yere bırakmalarını sağlayacak akıllı bir mekanizma içeriyor. Plasenta hücrelerinde yüksek konsantrasyonlarda bulunan bir tripeptit olan glutatyona duyarlılar ve ektopik gebelik yakınında ilacın salınmasına olanak tanıyorlar.

Kaynak: https://www.medgadget.com/