Singapur Ulusal Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, aynı zamanda iki farklı rejeneratif hücre tipini de içeren, manyeto-duyarlı bir hidrojel yara örtüsü geliştirdiler. Hidrojel ayrıca harici bir manyetik alan kullanılarak uyarılabilen manyetik parçacıklarla gömülü. Jel kapsüllü parçacıklar üzerindeki manyetik alanın etkisi, jel içindeki mekanik gerilimlerin hücreler üzerinde etki göstermesini sağlıyor, hücrelerin büyümesini teşvik ediyor ve rejeneratif potansiyellerini arttırıyor. Gelişmiş pansumanın, tedavisi zor olabilen diyabetik yaraların iyileşmesine yardımcı olması amaçlanıyor.

Diyabette, çeşitli sorunlar yara iyileşmesini bozabilir ve tedavi edilmesi o kadar zor olan kronik yaralara yol açabilir ki amputasyonla sonuçlanması alışılmadık bir durum değildir. Bu tür hastalarda yara yönetimi ve yara iyileşmesinin kolaylaştırılması özellikle zordur. Sorunun bir kısmı bu tür yaraları kapatmak için kullanılan pansumanlarda yatmaktadır.

Yeni pansumanı geliştiren baş araştırmacılardan Andy Tay, “Geleneksel pansumanlar yaraların iyileşmesinde aktif bir rol oynamıyor. Sadece yaranın kötüleşmesini önlüyorlar ve hastaların iki veya üç günde bir pansuman değişimi için programlanması gerekiyor. Bu, sağlık sistemimiz için büyük bir maliyet ve hastalar içinse büyük bir rahatsızlıktır.” dedi.

Bu sorunu çözmek için araştırmacılar, yara iyileşmesini aktif olarak teşvik etmeyi amaçlayan gelişmiş bir diyabetik yara pansumanı oluşturdular. Hidrojel pansuman, cilt onarımında rol oynayan bir hücre türü olan keratinositleri ve bağ dokusunun önemli bir bileşeni olan fibroblastları içeriyor. Normal şartlarda cildimiz hareket ettikçe cilt hücreleri mekanik deformasyona uğrar ve bu da onları uyarır. Bununla birlikte, yarası olan hastaların hareket kabiliyeti daha düşük olabilir ve bu da yara içindeki hücrelerin yarayı iyileştirme yeteneğini sınırlar.

Bu araştırmacılar aynı mekanik deformasyon sürecini hidrojel kaplamalarına da uyguladılar. Bu kaplamalar çok sayıda küçük manyetik parçacık içeriyor. Pansuman manyetik alana maruz kaldığında parçacıklar hücreler üzerinde mekanik stres oluşturacak şekilde hareket ediyor. Tay, “Ekibimizin başardığı şey, hafif mekanik uyarı uygulayarak hassas noktayı belirlemektir. Sonuç olarak, geri kalan cilt hücreleri yaraları iyileştirmek için 'çalışıyor' ama onları öldürecek kadar da değil.” dedi.

Kaynak: https://www.medgadget.com/