Hidrojeller, suyu emen ve tutan mühendislik malzemeleridir ve şu anda yaraların pansumanı da dahil olmak üzere çeşitli tıbbi tedavilerde kullanılmaktadır. Mevcut hidrojellerin sorunu, ayrım gözetmeksizin tüm yüzeylere yapışmalarıdır; bu, yara pansuman malzemesinin, iyileşirken hassas dokuya potansiyel olarak zarar verebileceği anlamına gelir.

McGill araştırmacıları, hidrojellerin yüzeylerinin yalnızca nereye yapışacaklarını, yani bazı yüzeylere yapışıp diğerlerine yapışmayacaklarını değil, aynı zamanda yapışmanın hangi şiddette ve ne kadar hızlı olacağını programlayacak şekilde düzenlenme şeklini değiştirmenin potansiyel olarak mümkün olduğunu keşfettiler.

Yara bakımı söz konusu olduğunda bu, yapışkan jelin sağlıklı dokuyla güçlü, yaralı dokuyla zayıf bağlar oluşturacak ve ikincil hasarı önleyecek şekilde programlanabileceği anlamına geliyor.

McGill Üniversitesi Makine Mühendisliği Bölümü'nde doktora sonrası araştırmacı olan, yakın zamanda da PNAS'ta yayınlanan makalenin ilk yazarı Zhen Yang, “Bu çalışma, cerrahlara yalnızca istenilen yere yapışan, diğerlerine yapışmayan bir yapıştırıcıyı doğru bir şekilde yerleştirmeleri için yeterli zaman tanıyacağı için potansiyel olarak cerrahlara fayda sağlayacaktır.” diyor.

Yang, “Araştırmadaki bir sonraki adım, bu keşfin aynı zamanda doku yüzeylerinde sürekli ilaç salınımına yönelik tıbbi cihazların tasarımına nasıl fayda sağlayabileceğini görmektir.” diye ekliyor.

Kaynak: medicalxpress.com